Regelmatig bloggen de raadsleden van GroenLinks in West over hun persoonlijke en politieke ervaringen in Amsterdam West. Rutger Groot Wassink zal de komende tijd verslag doen van de rauwe randen uit de deelraad en Amsterdam West. Lees hier zijn eerste column die niet over de openbare ruimte gaat, maar wel over de Singelgracht, het Van Beuningenplein, blowverbodsborden en de Staatskrant.

Column Rutger Groot Wassink

Of ik een column zou kunnen schrijven over de openbare ruimte was de vraag. Hm, ja, god. Het is nu niet het onderwerp waar ik in de lokale politiek het meest warm voor loop. Zonder dat ik daarmee het belang van schone, veilige openbare ruimte teniet wil doen overigens. Ik realiseer me terdege dat voor bewoners dat een van de belangrijkste dingen is. Maar ja. Het daar over pennen? Het schijnt te moeten...

Singelgrachtgarage & Van Beuningenplein

Zal ik schrijven over de Singelgrachtgarage? Of juist over de garage onder het Van Beuningenplein? Een jaar of 6,7 geleden liep een groot gedeelte van de buurt te hoop tegen die plannen. Hel en verdoemenis werd gepredikt. En kijk nu eens! Iedereen is dolblij met hoe het Van Beuningenplein is opgeknapt (zie hier in Parool). Tijdens discussies in de raad over de Singelgracht denk ik daar vaak aan. De tijd zal het het leren. Ik heb vertrouwen in de toekomst.

Blowverbodsborden

Maar openbare ruimte dus. Ik kan natuurlijk ook iets tikken over die idiote blowverbodsborden. Interessant dat de kantonrechter in Rotterdam een blowverbod vergelijkbaar met dat op het Mercatorplein naar de prullenbak heeft verwezen. Kom op west! We gaan toch niet achterlopen op rotjeknor? Weg met het verbod en verloten die borden (zoals ik eerder betoogde). Dat verbod is duf en leidt af waar het om gaat: het tegen gaan van overlast. En dat lukt niet met een bord meer of minder.

De Staatskrant

Nee, dat toch ook niet. Wat dan wel? Laat ik wat zeggen over de Staatskrant. Want daar zit ik echt mee. Dat recalcitrante krantje dat al tijden de Westerparkse (en nu hele westelijke) politiek tegen zich in het harnas jaagt (of in elk geval probeert te jagen). Ik hoorde onlangs dat hun subsidie ophoudt. En dat terwijl ik geen andere kritische grassroots buurtkrant in de stad ken! Die laat je toch niet verdwijnen? Laten we eerlijk zijn, de rest van die blaadjes, dat zijn toch een soort doorgeefluik van persberichten en reclame. Daar heb je niks aan. Nee, dan de Staatskrant. Scherpe stukjes, bijtende satire soms en verhalen uit de buurt. Met warmte en humor, en soms wat vitriool. Heus niet altijd leuk om te lezen want t kunnen ook zure zeikerds zijn. Maar t zijn potdomme wel mijn zure zeikerds!

De Staatskrant moet blijven. Punt. Als bewoner ben ik er aan gehecht. Natuurlijk zou ik liever zien dat een blad als de Staatskrant het zonder subsidie af kan. Maar dat lukt denk ik niet. Alle dode bomenmedia hebben het moeilijk. Maar vooral vind ik dat je als politiek niet zonder luizen in je pels kunt. Je moet je eigen kritiek organiseren. Ik weet zeker dat achter het besluit de subsidie stop te zetten geen poging zit om de vogels monddood te maken. Het kwaad is banaler: er is vast iemand in het buurtwerk die stevig moet bezuinigen. Maar ik vind dat we niet op de Staatskrant moeten bezuinigen. Laten we binnen en buiten de raad een list verzinnen, mensen! Want de Staatskrant verdient het om door te gaan. En de politici trouwens ook. Opdat ze zich kunnen ergeren en laven aan de stem van de buurt.