Regelmatig bloggen wethouders Dirk de Jager en Hetty Welschen over hun persoonlijke en politieke ervaringen in Amsterdam West. Deze keer blogt Hetty over zorgen over zorg.
De laatste tijd kom ik veel bezorgde mensen tegen. Heel begrijpelijk als je nu hulp krijgt die mogelijk verdwijnt. Maar ik hoor ook andere geluiden.Bij een bijeenkomst over van ABWZ naar WMO; “In al die jaren ben ik maar één hulpverlener tegengekomen die in het eerste gesprek me simpelweg vroeg wat ik wilde en nodig had.” Degene die spreekt heeft een zware lichamelijke beperking. Redt zich uitstekend met behulp van haar omgeving en zorgverleners. Maar stelt uitdrukkelijk: “Veel van de aangeboden zorg had ik niet nodig. Ik heb meer aan iemand die met me meedenkt en niet vóór me denkt”.
Meedenken vraagt om flexibiliteit en het lef om het “zo doen we dat nu eenmaal” te doorbreken en uit te proberen wat wel en niet werkt. Met alle veranderingen in zicht wordt dat meedenken extra belangrijk.
In de media horen we dagelijks dat er veel gaat veranderen in de zorg. Het hoe en wat weten we nog niet exact; wel weten we dat er straks minder geld is. Die onzekerheid vraagt om een flexibele houding.
Afgelopen week was ik bij een bijeenkomst voor mantelzorgers en ik was bij het Alzheimercafé in De Klinker. Ook daar veel zorgen over de zorg. En die zorgen deel ik ook. Niet omdat ik denk dat alle veranderingen slecht zijn. Meer omkijken naar elkaar, de klant benaderen in wat zij wèl kan en de regie op de zorg aan de klant, mantelzorger en vrijwilliger: dit zijn voor mij belangrijke uitgangspunten van een nieuwe aanpak.
Wat me zorgen baart zijn de grote besparingen die de veranderingen MOETEN opleveren. En de snelheid waarmee veranderingen doorgevoerd lijken te moeten worden. Vragen als: is de professional klaar voor die meedenkende rol met cliënt, mantelzorger en vrijwilliger? Weet de vrijwilliger waar hij of zij terecht kan. Deze vragen blijven vaak onbeantwoord.
Tegelijkertijd hing er op alle bijenkomsten waar ik was een positieve sfeer en dachten vooral vrijwilligers en mantelzorgers volop mee. Een vertegenwoordiger van een mantelzorgorganisatie aan het woord: “We kunnen heel veel, als er maar naar ons geluisterd wordt én we daar door de juiste ondersteuning krijgen.”
En een ander: “Ik zie veel goede dingen gebeuren. Ik denk dat het komt doordat vrijwilligers daar de juiste ruimte krijgen om op hun eigen manier invulling te geven aan hun werk. En dat ze daarbij de juiste steun van de beroepskrachten krijgen. Die houden gepaste afstand, zodat de vrijwilligers en de bezoekers gewoon hun ding kunnen doen. En waar het nodig is denken ze met je mee.”
Veranderingen in de zorg: het houdt veel mensen bezig. Bezoek eens de theatervoorstelling “Met het oog op zorgen” in theater De Ruimte aan de Cliffordstraat. Persoonlijke en aangrijpende verhalen van mensen uit de buurt. Ik vond het erg indrukwekkend.
Deze blog van Hetty Welschen verscheen eerder ook op de website van stadsdeel West.