Afgelopen zaterdag 10 november was het de Dag van de Mantelzorger. Met meer dan 2 miljoen Nederlanders die informele zorgtaken verlenen, - en daarnaast er nog eens zo’n 300.000 tot 450.000 vrijwilligers die actief zijn in de zorg - lijkt me dat wel een aparte dag waard. Een dag waarop we deze mensen in het zonnetje zetten, maar ook een dag waarbij we zelf even stil staan bij het begrip mantelzorg. Mij nam het terug naar mijn (over)grootouders in Suriname.

 

In de jaren vijftig werd mijn overgrootvader ziek. Na enige tijd werd de diagnose tuberculose gesteld. Informatie over de besmettingsgraad bereikte de gewone burger slecht en mijn grootmoeder heeft de zorg voor haar vader op zich genomen. Door het gebrek aan voorlichting en ondersteuning raakte ze zelf ook besmet en overleed aan de ziekte.

Gelukkig is er nu, in de 21 eeuw, veel meer kennis over ziektes. En er zijn nog steeds mensen die bereid zijn om langdurig en onbetaald voor een chronisch zieke, gehandicapte of hulpbehoevende naaste te zorgen.

Mantelzorg & politiek

In de politiek wordt momenteel veel gesproken over de zorg en de verdeling van de zorgtaken, - op zich een goede zaak. Jammer is wel dat deze discussie gevoerd word tegelijkertijd met bezuinigingen in de zorg. Mede daardoor lijkt de discussie zich toe te spitsen op de mate waarin mensen bereid zouden moeten zijn om mantelzorg te verlenen.

Wat naar mijn idee minder aan de orde komt, is de mate waarin we mantelzorgers als serieuze zorgers zien en hoe we hen kunnen ondersteunen. Zoals mijn oma veel baat had kunnen hebben bij voorlichting over tuberculose, zo zou elke mantelzorger van nu toegang moeten hebben tot de noodzakelijke ondersteuning. Dit biedt hen de bescherming die zij zelf nodig hebben, als het ware de mantel die hen beschermt. Willen wij dat mantelzorgers de rol vervullen die wij hen toebedelen, dan moeten wij ook oog hebben voor de voorwaarden om deze te kunnen vervullen.

Ik ben blij dat het Dagelijks Bestuur van Amsterdam West deze handschoen heeft opgepakt en voornemens is meer te investeren in de begeleiding van mantelzorg(ers). GroenLinks Amsterdam West ondersteunt dit van harte. In het regeerakkoord van het huidige kabinet is er te weinig aandacht voor de (h)erkenning, ondersteuning en grenzen van mantelzorg en zorgvrijwilligers. Daarom moeten we er lokaal voor zorgen dat de “mantel” in mantelzorg behouden blijft.

Op zaterdag 10 november 2012, tijdens de Landelijke Dag van de Mantelzorg, is de Amsterdamse mantelzorgpas geïntroduceerd. Ook is toen het Amsterdamse mantelzorgboek verschenen. Samen vormt het een ‘in geval van noodpakket' voor als een mantelzorger uitvalt en vervangende zorg nodig is. Lees er hier meer over.